‘‘Deniz suyunda var olan tuzu arıtarak içme suyuma çeviren arıtma teknolojisi temelli nano-elek tasarlandı. ’’
Günümüzde insanların su krizi yaşaması ve ileri yıllarda tahmin edilen su krizlerini, bu olağan üstü çalışma yardımı ile sona erebilir. Bilindiği üzere gezegenimizin 4’te 3’ü tuzlu sularla çevrili ve bu suları içme suyu şeklinde kullanmamız olanaksız olmakta. Bu buluş ile birlikte pek çok çalışmadan sonra umutlandırıcı gelişmeye kadar böyle düşünülüyordu.
Çalışına devam edilen buluş yani grafen oksit eleği, tuzların filtrelenmesinde bir hayli etki gösterebilir. Mevcut olan tuzdan damıtan sistemlerinde testi gerçekleşmesine ise başlandı.
Endüstriyel ölçekte grafen maddesi temelli bariyerler elde etmek evvelki zamanlarda bir hayli güç olmaktaydı. Çalışmanın neticelerini açıklayan bilim insanları, grafen oksit isimli bir kimyasal türev uygulayarak teknolojiyi nasıl hayata geçirebileceklerini ifade etti.
Manchester Üniversitesi nezdinden yürütülen bir ekip izole edilen grafen, altıgen bir kafeste düzenlenmiş tek bir karbon atomu tabakasını içeriyor. Diğer bir ifade ile moleküler boyutta bir arıtma cihazı şeklinde uygulanması mümkün. Olağan dışı çekme mukavemeti ve elektrik iletkenliği üst düzey iletebilmesi aşina olunmayan nitelikleri, onu ileri yıllardan kullanımlar amacı ile en umutlandırıcı ürünlerden biri şeklinde ifade ediliyor. Fakat kimyasal buhar birikimi (CVD) gibi var olan usulleri uygulayarak büyük oranda tek tabakalı grafen elde etmek bir o kadar güç ve pahalı.
Diğer taraftan buluş sahibi, "Grafen oksit, yakın zamanda laboratuvarda alanında basit oksidasyon uygulamaları ile elde edilebileceğini ifade ederek, bu uygulamaların adım adım zahmet vermeyen bir durum alacağını ifade etti.
Bir mürekkep ya da çözelti şeklinde bir substrat ya da gözeneği olan materyalle yapıştırabiliriz, daha sonra bir elek şeklinde kullanılması adına tabakayı yüzey şeklinde uygulayabiliriz. Ölçeklenebilirlik ve ürünün maliyeti bakımından grafen oksit, tek tabakalı grafene uygun bir avantajı bulunmaktadır.
Geçirgen duruma getirmek amacı ile elekte ufak delikler açmanız gerekmekte, fakat delik ebatı bir nanometre ebatından büyük olması durumunda tuzlar o delikten geçiyor. Küçük tuz moleküllerinin geçmesini önleyip temiz suyun geçmesini sağlamak amacı ile açılacak nano-delikler, zahmet veren bir dizi uygulamalar gerektiriyor.
Grafen oksit membranlar; ufak nano-partikülleri, organik molekülleri ve hatta büyük tuzları elemek adına uygulanabilecek en mantıklı teknoloji şeklinde kendisini kanıtlamıştır. Fakat şu zamana değin daha ufak delikleri bulunan arıtma elekleri, tuzları filtrelemek adına uygulanmamıştır.
Bilimin teknoloji ile olan beraberliği neticesinde insanlığa ilişkin endişeler tarihin tozlu raflarında yerini alacak. En azından ümitler bu şekilde. Elbette bu teknolojiler adına araştırmada bulunan bilim insanları başarılı sonuç elde etse de önemli olan bu işlemlerin dünya geneli adına paylaşımda bulunulmasıdır.
